koncyliacja

See also: koncyliacją

Polish

Etymology

Borrowed from French conciliation, from Middle French conciliation, from Latin conciliātiō.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔn.t͡sɨˈljat͡s.ja/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -at͡sja
• Syllabification: kon‧cy‧liac‧ja

Noun

koncyliacja f

1. conciliation (ending of strife)
2. (law) conciliation (alternative dispute resolution)

   Synonym: mediacja

Declension

Declension of koncyliacja

	singular	plural
nominative	koncyliacja	koncyliacje
genitive	koncyliacji	koncyliacji/koncyliacyj (archaic)
dative	koncyliacji	koncyliacjom
accusative	koncyliację	koncyliacje
instrumental	koncyliacją	koncyliacjami
locative	koncyliacji	koncyliacjach
vocative	koncyliacjo	koncyliacje

Derived terms

adjective

• koncyliacyjny

 

Further reading

• koncyliacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• koncyliacja in Polish dictionaries at PWN