laniatus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of laniō (“rend, tear”).
Participle
editlaniātus (feminine laniāta, neuter laniātum); first/second-declension participle
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | laniātus | laniāta | laniātum | laniātī | laniātae | laniāta | |
Genitive | laniātī | laniātae | laniātī | laniātōrum | laniātārum | laniātōrum | |
Dative | laniātō | laniātō | laniātīs | ||||
Accusative | laniātum | laniātam | laniātum | laniātōs | laniātās | laniāta | |
Ablative | laniātō | laniātā | laniātō | laniātīs | |||
Vocative | laniāte | laniāta | laniātum | laniātī | laniātae | laniāta |
References
edit- “laniatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “laniatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- laniatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.