müftü
Turkish
editEtymology
editFrom Ottoman Turkish مفتی, from Arabic مُفْتٍ (muftin), definite المُفْتِي (al-muftī), the active participle of أَفْتَى (ʔaftā, “to deliver a formal opinion”).
Pronunciation
editNoun
editmüftü (definite accusative müftüyü, plural müftüler)
Declension
editInflection | ||
---|---|---|
Nominative | müftü | |
Definite accusative | müftüyü | |
Singular | Plural | |
Nominative | müftü | müftüler |
Definite accusative | müftüyü | müftüleri |
Dative | müftüye | müftülere |
Locative | müftüde | müftülerde |
Ablative | müftüden | müftülerden |
Genitive | müftünün | müftülerin |
Derived terms
editRelated terms
editReferences
edit- Kélékian, Diran (1911) “مفتی”, in Dictionnaire turc-français[1], Constantinople: Mihran, page 1201