müftü
TurkishEdit
EtymologyEdit
From Ottoman Turkish مفتی, from Arabic مُفْتٍ (muftin), definite المُفْتِي (al-muftī), the active participle of أَفْتَى (ʾaftā, “to deliver a formal opinion”).
PronunciationEdit
NounEdit
müftü (definite accusative müftüyü, plural müftüler)
DeclensionEdit
| Inflection | ||
|---|---|---|
| Nominative | müftü | |
| Definite accusative | müftüyü | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | müftü | müftüler |
| Definite accusative | müftüyü | müftüleri |
| Dative | müftüye | müftülere |
| Locative | müftüde | müftülerde |
| Ablative | müftüden | müftülerden |
| Genitive | müftünün | müftülerin |
Derived termsEdit
Related termsEdit
ReferencesEdit
- Kélékian, Diran (1911), “مفتی”, in Dictionnaire turc-français, Constantinople: Mihran, page 1201