magnisonans
Latin
editEtymology
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /maɡˈni.so.nans/, [mäŋˈnɪs̠ɔnä̃ːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /maɲˈɲi.so.nans/, [mäɲˈɲiːs̬onäns]
Adjective
editmagnisonāns (genitive magnisonantis); third-declension one-termination adjective
Declension
editThird-declension one-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | magnisonāns | magnisonantēs | magnisonantia | ||
Genitive | magnisonantis | magnisonantium | |||
Dative | magnisonantī | magnisonantibus | |||
Accusative | magnisonantem | magnisonāns | magnisonantēs | magnisonantia | |
Ablative | magnisonantī | magnisonantibus | |||
Vocative | magnisonāns | magnisonantēs | magnisonantia |
References
edit- “magnisonans”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- magnisonans in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.