mantıken
Turkish edit
Etymology edit
Inherited from Ottoman Turkish منطقاً (mantıken), from Arabic مَنْطِقًا (manṭiqan) adverbial accusative of مَنْطِق (manṭiq).[1]
Pronunciation edit
Adverb edit
mantıken
Related terms edit
References edit
- ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “mantık”, in Nişanyan Sözlük
Further reading edit
- “mantıken”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Çağbayır, Yaşar (2007) “mantıken”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3056