marhaminta
Finnish
editEtymology
editFrom Proto-Finnic *marhaminta, borrowed from Proto-Germanic; likely a compound of Proto-Germanic *marhaz (“horse”) + Proto-Germanic *minþla (“bridle”).
Pronunciation
editNoun
editmarhaminta
Declension
editInflection of marhaminta (Kotus type 9*J/kala, nt-nn gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | marhaminta | marhaminnat | |
genitive | marhaminnan | marhamintojen | |
partitive | marhamintaa | marhamintoja | |
illative | marhamintaan | marhamintoihin | |
singular | plural | ||
nominative | marhaminta | marhaminnat | |
accusative | nom. | marhaminta | marhaminnat |
gen. | marhaminnan | ||
genitive | marhaminnan | marhamintojen marhamintain rare | |
partitive | marhamintaa | marhamintoja | |
inessive | marhaminnassa | marhaminnoissa | |
elative | marhaminnasta | marhaminnoista | |
illative | marhamintaan | marhamintoihin | |
adessive | marhaminnalla | marhaminnoilla | |
ablative | marhaminnalta | marhaminnoilta | |
allative | marhaminnalle | marhaminnoille | |
essive | marhamintana | marhamintoina | |
translative | marhaminnaksi | marhaminnoiksi | |
abessive | marhaminnatta | marhaminnoitta | |
instructive | — | marhaminnoin | |
comitative | See the possessive forms below. |
Further reading
edit- “marhaminta”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish][1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-03