Latin

edit

Etymology

edit

Perfect passive participle of misereō.

Participle

edit

miseritus (feminine miserita, neuter miseritum); first/second-declension participle

  1. lamented, deplored
  2. pitied

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative miseritus miserita miseritum miseritī miseritae miserita
Genitive miseritī miseritae miseritī miseritōrum miseritārum miseritōrum
Dative miseritō miseritō miseritīs
Accusative miseritum miseritam miseritum miseritōs miseritās miserita
Ablative miseritō miseritā miseritō miseritīs
Vocative miserite miserita miseritum miseritī miseritae miserita

References

edit
  • miseritus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • miseritus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • miseritus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.