molinarius
LatinEdit
EtymologyEdit
From molīna (“mill, grinding mill”), substantive of molīnus (“of or pertaining to a mill”), from mola (“millstone”) + -ārius.
PronunciationEdit
- (Classical) IPA(key): /mo.liːˈnaː.ri.us/, [mɔlʲiːˈnäːriʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /mo.liˈna.ri.us/, [moliˈnäːrius]
NounEdit
molīnārius m (genitive molīnāriī or molīnārī); second declension
- A miller.
DeclensionEdit
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | molīnārius | molīnāriī |
Genitive | molīnāriī molīnārī1 |
molīnāriōrum |
Dative | molīnāriō | molīnāriīs |
Accusative | molīnārium | molīnāriōs |
Ablative | molīnāriō | molīnāriīs |
Vocative | molīnārie | molīnāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
SynonymsEdit
- (miller): molitor
Related termsEdit
DescendantsEdit
- Asturian: molineru
- Catalan: moliner
- Dutch: molenaar
- French: meunier
- Friulian: mulinâr
- Italian: mugnaio, mulinaro, molinaro, mulinaio
- German: Müller
- Norman: monnyi
- Occitan: molinièr
- Old Galician-Portuguese: molneiro, molleiro
- Sicilian: mulinaru
- Spanish: molinero
- Venetian: munaro, mołinaro, mułinaro, muner, mułiner
- Walloon: mônî
ReferencesEdit
- “molinarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- molinarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette