momentarius
Latin edit
Etymology edit
From mōmentum (“moment”), from moveō (“move, set in motion; excite”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /moː.menˈtaː.ri.us/, [moːmɛn̪ˈt̪äːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /mo.menˈta.ri.us/, [momen̪ˈt̪äːrius]
Adjective edit
mōmentārius (feminine mōmentāria, neuter mōmentārium); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | mōmentārius | mōmentāria | mōmentārium | mōmentāriī | mōmentāriae | mōmentāria | |
Genitive | mōmentāriī | mōmentāriae | mōmentāriī | mōmentāriōrum | mōmentāriārum | mōmentāriōrum | |
Dative | mōmentāriō | mōmentāriō | mōmentāriīs | ||||
Accusative | mōmentārium | mōmentāriam | mōmentārium | mōmentāriōs | mōmentāriās | mōmentāria | |
Ablative | mōmentāriō | mōmentāriā | mōmentāriō | mōmentāriīs | |||
Vocative | mōmentārie | mōmentāria | mōmentārium | mōmentāriī | mōmentāriae | mōmentāria |
Related terms edit
Descendants edit
- → English: momentary
References edit
- “momentarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- momentarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette