muhtekir

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish محتكر (muhtekir), from Arabic مُحْتَكِر (muḥtakir), active participle of اِحْتَكَرَ (iḥtakara).

Noun

muhtekir (definite accusative muhtekiri, plural muhtekirler) (archaic)

1. profiteer

   Synonyms: istifçi, vurguncu

   • 1941 July 31, “Kara liste [Blacklist]”, in En Son Havâdis, page 3:

     Muhtekirler yalnız paramızı almakla kalmıyorlar, bir de memleket piyasalarını bir nüfuz mıntakası getirmek ve sefil ihtiraslarının bir sömürgesi haline sokmak istiyorlar.

     (please add an English translation of this quotation)

Related terms

• ihtikâr

References

• Nişanyan, Sevan (2002–) “muhtekir”, in Nişanyan Sözlük
• Redhouse, James W. (1890) “محتكر”, in A Turkish and English Lexicon‎^[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1759
• Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN