Latin

edit

Etymology

edit

From multus (much) +‎ -ēsimus (-th).

Adjective

edit

multēsimus (feminine multēsima, neuter multēsimum); first/second-declension adjective

  1. very
    • c. 99 BCE – 55 BCE, Lucretius, Dē Rērum Nātūrā 6.651:
      reminiscaris summam rerum esse profundam et videas caelum summai totius unum quam sit parvula pars et quam multesima constet nec tota pars, homo terrai quota totius unus.
      Remember how boundless is the Sum-of-Things, And mark how infinitely small a part Of the whole Sum is this one sky of ours-- O not so large a part as is one man Of the whole earth.

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative multēsimus multēsima multēsimum multēsimī multēsimae multēsima
Genitive multēsimī multēsimae multēsimī multēsimōrum multēsimārum multēsimōrum
Dative multēsimō multēsimō multēsimīs
Accusative multēsimum multēsimam multēsimum multēsimōs multēsimās multēsima
Ablative multēsimō multēsimā multēsimō multēsimīs
Vocative multēsime multēsima multēsimum multēsimī multēsimae multēsima

Descendants

edit
  • Translingual: multesimus