muzikant
CzechEdit
EtymologyEdit
Borrowed from German Musikant.
PronunciationEdit
NounEdit
muzikant m anim
DeclensionEdit
Declension of muzikant (hard masculine animate)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | muzikant | muzikanti |
genitive | muzikanta | muzikantů |
dative | muzikantovi, muzikantu | muzikantům |
accusative | muzikanta | muzikanty |
vocative | muzikante | muzikanti |
locative | muzikantovi, muzikantu | muzikantech |
instrumental | muzikantem | muzikanty |
Related termsEdit
- See múza
Further readingEdit
DutchEdit
EtymologyEdit
First attested in the early 17th century. Compare German Musikant. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
PronunciationEdit
NounEdit
muzikant m (plural muzikanten, diminutive muzikantje n)
Derived termsEdit
Related termsEdit
DescendantsEdit
- → Papiamentu: muziekant (dated)