niedorzecznik

Polish

Etymology

Blend of niedorzeczny (“absurd, nonsensical”) +‎ rzecznik (“spokesman”)

Pronunciation

• IPA^(key): /ɲɛ.dɔˈʐɛt͡ʂ.ɲik/
• Rhymes: -ɛt͡ʂɲik
• Syllabification: nie‧do‧rzecz‧nik

Noun

niedorzecznik m pers

1. (colloquial, derogatory) hack, spin doctor; a spokesman that often resorts to lies

Declension

Declension of niedorzecznik

	singular	plural
nominative	niedorzecznik	niedorzecznicy/niedorzeczniki (deprecative)
genitive	niedorzecznika	niedorzeczników
dative	niedorzecznikowi	niedorzecznikom
accusative	niedorzecznika	niedorzeczników
instrumental	niedorzecznikiem	niedorzecznikami
locative	niedorzeczniku	niedorzecznikach
vocative	niedorzeczniku	niedorzecznicy

Further reading

• niedorzecznik in Polish dictionaries at PWN