Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of numerō (count, reckon).

Participle edit

numerātus (feminine numerāta, neuter numerātum); first/second-declension participle

  1. counted, enumerated, having been counted.
  2. reckoned, esteemed, having been reckoned.

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative numerātus numerāta numerātum numerātī numerātae numerāta
Genitive numerātī numerātae numerātī numerātōrum numerātārum numerātōrum
Dative numerātō numerātō numerātīs
Accusative numerātum numerātam numerātum numerātōs numerātās numerāta
Ablative numerātō numerātā numerātō numerātīs
Vocative numerāte numerāta numerātum numerātī numerātae numerāta

References edit

  • numeratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • numeratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • numeratus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • numeratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • cash; ready money: pecunia praesens (vid. sect. V. 9, note Notice too...) or numerata