Middle Norwegian

edit

Etymology

edit

Possibly with dissimilation from Old Norse lykill (key),[1] from Proto-Germanic *lukilaz. If so, it would be a doublet of lykel. The initial n- might be from an Old Norse verb hnúka (to sit cowering).[2] Compare the same shift in Old Swedish nykil and Old Danish nykil (modern Swedish nyckel and Danish nøgle), but not in Icelandic lykill, Faroese lykil and also Norwegian Nynorsk lykel.

Noun

edit

nykill m

  1. a key

Descendants

edit
  • Norwegian: nykel, nøkkel; (dialectal) nykil, nykyl, nykkel, nyggel, nøyel

References

edit
  1. ^ “nykel”, in Norsk Ordbok: ordbok over det norske folkemålet og det nynorske skriftmålet, Oslo: Samlaget, 1950-2016
  2. ^ “nykel” in The Nynorsk Dictionary.