obskurant

See also: Obskurant

Polish

Etymology

Borrowed from German Obskurant, from Latin obscūrans.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔpˈsku.rant/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -urant
• Syllabification: ob‧sku‧rant

Noun

obskurant m pers (female equivalent obskurantka)

1. (derogatory, literary) obscurant, obscurantist, reactionary

   Synonyms: obskurantysta, prymityw, reakcjonista, wstecznik, zacofaniec

Declension

Declension of obskurant

	singular	plural
nominative	obskurant	obskuranci/obskuranty (deprecative)
genitive	obskuranta	obskurantów
dative	obskurantowi	obskurantom
accusative	obskuranta	obskurantów
instrumental	obskurantem	obskurantami
locative	obskurancie	obskurantach
vocative	obskurancie	obskuranci

Derived terms

adjective

• obskurancki

 

nouns

• obskurantysta
• obskurantyzm

 

Further reading

• obskurant in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obskurant in Polish dictionaries at PWN