obsurdescens
Latin edit
Etymology edit
Present participle of obsurdēscō.
Participle edit
obsurdēscēns (genitive obsurdēscentis); third-declension one-termination participle
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | obsurdēscēns | obsurdēscentēs | obsurdēscentia | ||
Genitive | obsurdēscentis | obsurdēscentium | |||
Dative | obsurdēscentī | obsurdēscentibus | |||
Accusative | obsurdēscentem | obsurdēscēns | obsurdēscentēs obsurdēscentīs |
obsurdēscentia | |
Ablative | obsurdēscente obsurdēscentī1 |
obsurdēscentibus | |||
Vocative | obsurdēscēns | obsurdēscentēs | obsurdēscentia |
1When used purely as an adjective.