onomatopeiczny

Polish

Etymology

From onomatopeja +‎ -iczny.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔ.nɔ.ma.tɔ.pɛˈit͡ʂ.nɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂnɨ
• Syllabification: o‧no‧ma‧to‧pe‧icz‧ny

Adjective

onomatopeiczny (not comparable, derived adverb onomatopeicznie)

1. onomatopoeic

   Synonym: dźwiękonaśladowczy

Declension

Declension of onomatopeiczny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	onomatopeiczny		onomatopeiczna	onomatopeiczne	onomatopeiczni	onomatopeiczne
genitive	onomatopeicznego		onomatopeicznej	onomatopeicznego	onomatopeicznych
dative	onomatopeicznemu		onomatopeicznej	onomatopeicznemu	onomatopeicznym
accusative	onomatopeicznego	onomatopeiczny	onomatopeiczną	onomatopeiczne	onomatopeicznych	onomatopeiczne
instrumental	onomatopeicznym		onomatopeiczną	onomatopeicznym	onomatopeicznymi
locative	onomatopeicznym		onomatopeicznej	onomatopeicznym	onomatopeicznych

Further reading

• onomatopeiczny in Polish dictionaries at PWN