second-person plural possessor
|
|
singular
|
plural
|
nominative
|
opittu avuttomuutenne
|
opitut avuttomuutenne
|
accusative
|
nom.
|
opittu avuttomuutenne
|
opitut avuttomuutenne
|
gen.
|
opitun avuttomuutenne
|
genitive
|
opitun avuttomuutenne
|
opittujen avuttomuuksienne
|
partitive
|
opittua avuttomuuttanne
|
opittuja avuttomuuksianne
|
inessive
|
opitussa avuttomuudessanne
|
opituissa avuttomuuksissanne
|
elative
|
opitusta avuttomuudestanne
|
opituista avuttomuuksistanne
|
illative
|
opittuun avuttomuuteenne
|
opittuihin avuttomuuksiinne
|
adessive
|
opitulla avuttomuudellanne
|
opituilla avuttomuuksillanne
|
ablative
|
opitulta avuttomuudeltanne
|
opituilta avuttomuuksiltanne
|
allative
|
opitulle avuttomuudellenne
|
opituille avuttomuuksillenne
|
essive
|
opittuna avuttomuutenanne
|
opittuina avuttomuuksinanne
|
translative
|
opituksi avuttomuudeksenne
|
opituiksi avuttomuuksiksenne
|
abessive
|
opitutta avuttomuudettanne
|
opituitta avuttomuuksittanne
|
instructive
|
—
|
—
|
comitative
|
— |
opittuine avuttomuuksinenne
|