orbiculatus
Latin edit
Etymology edit
Diminutive of orbiculus.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /or.bi.kuˈlaː.tus/, [ɔrbɪkʊˈɫ̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /or.bi.kuˈla.tus/, [orbikuˈläːt̪us]
Adjective edit
orbiculātus (feminine orbiculāta, neuter orbiculātum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | orbiculātus | orbiculāta | orbiculātum | orbiculātī | orbiculātae | orbiculāta | |
Genitive | orbiculātī | orbiculātae | orbiculātī | orbiculātōrum | orbiculātārum | orbiculātōrum | |
Dative | orbiculātō | orbiculātō | orbiculātīs | ||||
Accusative | orbiculātum | orbiculātam | orbiculātum | orbiculātōs | orbiculātās | orbiculāta | |
Ablative | orbiculātō | orbiculātā | orbiculātō | orbiculātīs | |||
Vocative | orbiculāte | orbiculāta | orbiculātum | orbiculātī | orbiculātae | orbiculāta |
References edit
- “orbiculatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- orbiculatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.