otępiały

Polish

Etymology

From otępieć +‎ -ły.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔ.tɛmˈpja.wɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -awɨ
• Syllabification: o‧tę‧pia‧ły

Adjective

otępiały (comparative bardziej otępiały, superlative najbardziej otępiały, derived adverb otępiale)

1. stulted, dull-witted, stupefied

Declension

Declension of otępiały (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	otępiały		otępiała	otępiałe	otępiali	otępiałe
genitive	otępiałego		otępiałej	otępiałego	otępiałych
dative	otępiałemu		otępiałej	otępiałemu	otępiałym
accusative	otępiałego	otępiały	otępiałą	otępiałe	otępiałych	otępiałe
instrumental	otępiałym		otępiałą	otępiałym	otępiałymi
locative	otępiałym		otępiałej	otępiałym	otępiałych

Verb

otępiały

1. third-person plural nonvirile past of otępieć

Further reading

• otępiały in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• otępiały in Polish dictionaries at PWN