paegniarius
Latin
editEtymology
editFrom Ancient Greek παίγνιον (paígnion, “toy; comic performance”).
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /pae̯ɡ.niˈaː.ri.us/, [päe̯ŋniˈäːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /peɲ.ɲiˈa.ri.us/, [peɲːiˈäːrius]
Adjective
editpaegniārius (feminine paegniāria, neuter paegniārium); first/second-declension adjective
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | paegniārius | paegniāria | paegniārium | paegniāriī | paegniāriae | paegniāria | |
Genitive | paegniāriī | paegniāriae | paegniāriī | paegniāriōrum | paegniāriārum | paegniāriōrum | |
Dative | paegniāriō | paegniāriō | paegniāriīs | ||||
Accusative | paegniārium | paegniāriam | paegniārium | paegniāriōs | paegniāriās | paegniāria | |
Ablative | paegniāriō | paegniāriā | paegniāriō | paegniāriīs | |||
Vocative | paegniārie | paegniāria | paegniārium | paegniāriī | paegniāriae | paegniāria |
References
edit- “paegniarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- paegniarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.