paenuleus
Latin edit
Etymology edit
From paenula (“kind of cloak or mantle”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /pae̯ˈnu.le.us/, [päe̯ˈnʊɫ̪eʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /peˈnu.le.us/, [peˈnuːleus]
Adjective edit
paenuleus (feminine paenulea, neuter paenuleum); first/second-declension adjective
- Of or pertaining to the paenula.
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | paenuleus | paenulea | paenuleum | paenuleī | paenuleae | paenulea | |
Genitive | paenuleī | paenuleae | paenuleī | paenuleōrum | paenuleārum | paenuleōrum | |
Dative | paenuleō | paenuleō | paenuleīs | ||||
Accusative | paenuleum | paenuleam | paenuleum | paenuleōs | paenuleās | paenulea | |
Ablative | paenuleō | paenuleā | paenuleō | paenuleīs | |||
Vocative | paenulee | paenulea | paenuleum | paenuleī | paenuleae | paenulea |
Related terms edit
References edit
- “paenuleus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- paenuleus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.