plaatstaal

Dutch

Etymology

Compound of plaat +‎ staal. First attested in the nineteenth century.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈplaːt.staːl/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: plaat‧staal

Noun

plaatstaal n (uncountable)

1. sheet steel

Related terms

• staalplaat