popapraniec

Polish

Etymology

From popaprać +‎ -aniec.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔ.paˈpra.ɲɛt͡s/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -aɲɛt͡s
• Syllabification: po‧pa‧pra‧niec

Noun

popapraniec m pers

1. (colloquial, derogatory) loser, failure (incompetent person who never succeeds)

Declension

Declension of popapraniec

	singular	plural
nominative	popapraniec	popaprańcy/popaprańce (deprecative)
genitive	popaprańca	popaprańców
dative	popaprańcowi	popaprańcom
accusative	popaprańca	popaprańców
instrumental	popaprańcem	popaprańcami
locative	popaprańcu	popaprańcach
vocative	popaprańcze	popaprańcy

Further reading

• popapraniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• popapraniec in Polish dictionaries at PWN
• popapraniec in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego