postrzeć

Old Polish

Etymology

From po- +‎ Proto-Slavic *stérti, from Proto-Indo-European *sterh₃-.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔstr̝ɛt͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔstr̝ɛt͡ɕ/

Verb

postrzeć pf

1. (transitive, attested in Greater Poland) to spread (to stretch out, open out (a material etc.) so that it more fully covers a given area of space)

   Synonym: rozesłać

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[1], page 752:

     A on vzryavschy y y dal yemv chvalą, y postarl yemv rącznyk, ktor[z]y dzyerzal v rącze, y rzekl yemv

     [A on uźrawszy ji i dał jemu chwałę i postarł jemu ręcznik, ktor[z]y dzierżał w ręce i rzekł jemu]

   • 1965 [1456], Mikołaj z Pawłowic, edited by Henryk Kowalewicz, Średniowieczne zabytki języka polskiego w zbiorach Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu. Polskie glosy i zapiski z rękopisów 1728, 1732, 1752, Zeszyty Naukowe UAM, Greater Poland, page 100:

     In regione vmbre mortis hoc totus mundus tuis gen[u]ibus prouolutus, post[r]arty, expectat

     [In regione vmbre mortis hoc totus mundus tuis gen[u]ibus prouolutus, post[r]arty, expectat]

Derived terms

verb

• rozpostrzeć pf

 

Related terms

nouns

• prześciradło
• strona

 

Further reading

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “postrzeć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN