Latin

edit

Etymology

edit

Perfect passive participle of praemoneō.

Participle

edit

praemonitus (feminine praemonita, neuter praemonitum); first/second-declension participle

  1. forewarned
  2. predicted

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative praemonitus praemonita praemonitum praemonitī praemonitae praemonita
Genitive praemonitī praemonitae praemonitī praemonitōrum praemonitārum praemonitōrum
Dative praemonitō praemonitō praemonitīs
Accusative praemonitum praemonitam praemonitum praemonitōs praemonitās praemonita
Ablative praemonitō praemonitā praemonitō praemonitīs
Vocative praemonite praemonita praemonitum praemonitī praemonitae praemonita

References

edit
  • praemonitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praemonitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praemonitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.