praeponens
Latin
editEtymology
editPresent participle of praepōnō.
Participle
editpraepōnēns (genitive praepōnentis); third-declension one-termination participle
- placing in command; putting in front of
Declension
editThird-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | praepōnēns | praepōnentēs | praepōnentia | ||
Genitive | praepōnentis | praepōnentium | |||
Dative | praepōnentī | praepōnentibus | |||
Accusative | praepōnentem | praepōnēns | praepōnentēs praepōnentīs |
praepōnentia | |
Ablative | praepōnente praepōnentī1 |
praepōnentibus | |||
Vocative | praepōnēns | praepōnentēs | praepōnentia |
1When used purely as an adjective.