Latin

edit

Etymology

edit

Present participle of praesentiō

Participle

edit

praesentiēns (genitive praesentientis); third-declension one-termination participle

  1. feeling or perceiving beforehand, having a presentiment (of something)

Declension

edit

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative praesentiēns praesentientēs praesentientia
Genitive praesentientis praesentientium
Dative praesentientī praesentientibus
Accusative praesentientem praesentiēns praesentientēs
praesentientīs
praesentientia
Ablative praesentiente
praesentientī1
praesentientibus
Vocative praesentiēns praesentientēs praesentientia

1When used purely as an adjective.