praesentiens
Latin
editEtymology
editPresent participle of praesentiō
Participle
editpraesentiēns (genitive praesentientis); third-declension one-termination participle
- feeling or perceiving beforehand, having a presentiment (of something)
Declension
editThird-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | praesentiēns | praesentientēs | praesentientia | ||
Genitive | praesentientis | praesentientium | |||
Dative | praesentientī | praesentientibus | |||
Accusative | praesentientem | praesentiēns | praesentientēs praesentientīs |
praesentientia | |
Ablative | praesentiente praesentientī1 |
praesentientibus | |||
Vocative | praesentiēns | praesentientēs | praesentientia |
1When used purely as an adjective.