praetermittens
Latin
editEtymology
editPresent participle of praetermittō.
Participle
editpraetermittēns (genitive praetermittentis); third-declension one-termination participle
Declension
editThird-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | praetermittēns | praetermittentēs | praetermittentia | ||
Genitive | praetermittentis | praetermittentium | |||
Dative | praetermittentī | praetermittentibus | |||
Accusative | praetermittentem | praetermittēns | praetermittentēs praetermittentīs |
praetermittentia | |
Ablative | praetermittente praetermittentī1 |
praetermittentibus | |||
Vocative | praetermittēns | praetermittentēs | praetermittentia |
1When used purely as an adjective.