Latin

edit

Etymology

edit

From praetōr- +‎ -icius.[1][2]

Pronunciation

edit

Adjective

edit

praetōricius (feminine praetōricia, neuter praetōricium); first/second-declension adjective

  1. praetorian

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative praetōricius praetōricia praetōricium praetōriciī praetōriciae praetōricia
Genitive praetōriciī praetōriciae praetōriciī praetōriciōrum praetōriciārum praetōriciōrum
Dative praetōriciō praetōriciō praetōriciīs
Accusative praetōricium praetōriciam praetōricium praetōriciōs praetōriciās praetōricia
Ablative praetōriciō praetōriciā praetōriciō praetōriciīs
Vocative praetōricie praetōricia praetōricium praetōriciī praetōriciae praetōricia

References

edit
  1. ^ Fruyt, Michèle. 2011. Word-formation in Classical Latin. In Clackson, James (ed.), A companion to the Latin language. Oxford: Blackwell. Page 164.
  2. ^ Adams, J. N. (2013) Social Variation and the Latin Language, Cambridge: Cambridge University Press, →DOI, →ISBN, page 536