prenta

Icelandic

Attested since the 16th century. From Danish prente, from Middle Low German prenten, from Old French preindre.

prenta

prenta — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að prenta
supine (sagnbót)		prentað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		prentandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég prenta	við prentum	present (nútíð)	ég prenti	við prentum
	þú prentar	þið prentið		þú prentir	þið prentið
	hann, hún, það prentar	þeir, þær, þau prenta		hann, hún, það prenti	þeir, þær, þau prenti

past (þátíð)	ég prentaði	við prentuðum	past (þátíð)	ég prentaði	við prentuðum
	þú prentaðir	þið prentuðuð		þú prentaðir	þið prentuðuð
	hann, hún, það prentaði	þeir, þær, þau prentuðu		hann, hún, það prentaði	þeir, þær, þau prentuðu

imperative (boðháttur)	prenta (þú)	prentið (þið)
	prentaðu	prentiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

prentast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að prentast
supine (sagnbót)		prentast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		prentandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég prentast	við prentumst	present (nútíð)	ég prentist	við prentumst
	þú prentast	þið prentist		þú prentist	þið prentist
	hann, hún, það prentast	þeir, þær, þau prentast		hann, hún, það prentist	þeir, þær, þau prentist

past (þátíð)	ég prentaðist	við prentuðumst	past (þátíð)	ég prentaðist	við prentuðumst
	þú prentaðist	þið prentuðust		þú prentaðist	þið prentuðust
	hann, hún, það prentaðist	þeir, þær, þau prentuðust		hann, hún, það prentaðist	þeir, þær, þau prentuðust

imperative (boðháttur)	prentast (þú)	prentist (þið)
	prentastu	prentisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

prentaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	prentaður	prentuð	prentað	prentaðir	prentaðar	prentuð
accusative (þolfall)	prentaðan	prentaða	prentað	prentaða	prentaðar	prentuð
dative (þágufall)	prentuðum	prentaðri	prentuðu	prentuðum	prentuðum	prentuðum
genitive (eignarfall)	prentaðs	prentaðrar	prentaðs	prentaðra	prentaðra	prentaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	prentaði	prentaða	prentaða	prentuðu	prentuðu	prentuðu
accusative (þolfall)	prentaða	prentuðu	prentaða	prentuðu	prentuðu	prentuðu
dative (þágufall)	prentaða	prentuðu	prentaða	prentuðu	prentuðu	prentuðu
genitive (eignarfall)	prentaða	prentuðu	prentaða	prentuðu	prentuðu	prentuðu

Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)

prenta