promus
French edit
Verb edit
promus
- first/second-person singular past historic of promouvoir
Participle edit
promus m pl
Anagrams edit
Latin edit
Etymology edit
From prōmō (“I produce”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈproː.mus/, [ˈproːmʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpro.mus/, [ˈprɔːmus]
Adjective edit
prōmus (feminine prōma, neuter prōmum); first/second-declension adjective
- of or belonging to giving out, distributing
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | prōmus | prōma | prōmum | prōmī | prōmae | prōma | |
Genitive | prōmī | prōmae | prōmī | prōmōrum | prōmārum | prōmōrum | |
Dative | prōmō | prōmō | prōmīs | ||||
Accusative | prōmum | prōmam | prōmum | prōmōs | prōmās | prōma | |
Ablative | prōmō | prōmā | prōmō | prōmīs | |||
Vocative | prōme | prōma | prōmum | prōmī | prōmae | prōma |
Derived terms edit
Noun edit
prōmus m (genitive prōmī); second declension
- A distributor of provisions
- A steward, a butler
Declension edit
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | prōmus | prōmī |
Genitive | prōmī | prōmōrum |
Dative | prōmō | prōmīs |
Accusative | prōmum | prōmōs |
Ablative | prōmō | prōmīs |
Vocative | prōme | prōmī |
References edit
- “promus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- promus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.