prospecte
See also: prospecté
Catalan
editEtymology
editBorrowed from Latin prospectus. First attested in 1839.[1]
Noun
editprospecte m (plural prospectes)
References
edit- ^ “prospecte”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
Further reading
edit- “prospecte” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “prospecte” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “prospecte” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
French
editVerb
editprospecte
- inflection of prospecter:
Latin
editParticiple
editprōspecte
References
edit- “prospecte”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- prospecte in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Portuguese
editVerb
editprospecte
- inflection of prospectar:
Spanish
editVerb
editprospecte
- inflection of prospectar:
Categories:
- Catalan terms borrowed from Latin
- Catalan terms derived from Latin
- Catalan lemmas
- Catalan nouns
- Catalan countable nouns
- Catalan masculine nouns
- French non-lemma forms
- French verb forms
- Latin non-lemma forms
- Latin participle forms
- Portuguese non-lemma forms
- Portuguese verb forms
- Spanish non-lemma forms
- Spanish verb forms