réasúnaí

Irish

Etymology 1

From réasún (“reason”) +‎ -aí.

Noun

réasúnaí m (genitive singular réasúnaí, nominative plural réasúnaithe)

1. rationalist

Declension

Declension of réasúnaí

Fourth declension

Bare forms Case Singular Plural Nominative réasúnaí réasúnaithe Vocative a réasúnaí a réasúnaithe Genitive réasúnaí réasúnaithe Dative réasúnaí réasúnaithe

Forms with the definite article Case Singular Plural Nominative an réasúnaí na réasúnaithe Genitive an réasúnaí na réasúnaithe Dative leis an réasúnaí don réasúnaí leis na réasúnaithe

Derived terms

• réasúnaíoch (“rationalistic”)

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Alternative forms

• réasúnaighe (obsolete)

Adjective

réasúnaí

1. inflection of réasúnach (“reasoning, rational”):
   1. genitive singular feminine
   2. comparative degree

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Alternative forms

• réasúnaighe, réasúnuighe (obsolete)

Verb

réasúnaí

1. present subjunctive analytic of réasúnaigh (“reason, rationalize”)

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “réasúnaí”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• Entries containing “réasúnaí” in English-Irish Dictionary, An Gúm, 1959, by Tomás de Bhaldraithe.
• Entries containing “réasúnaí” in New English-Irish Dictionary by Foras na Gaeilge.