raciądz

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *ratęgъ, from Proto-Slavic *ratъ.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈra.t͡ɕɔnt͡s/
• Rhymes: -at͡ɕɔnt͡s
• Syllabification: ra‧ciądz

Noun

raciądz m pers

1. (historical, obsolete) knight (warrior, especially of the Middle Ages)

Declension

Declension of raciądz

	singular	plural
nominative	raciądz	raciądze
genitive	raciądza	raciądzów
dative	raciądzowi	raciądzom
accusative	raciądza	raciądze
instrumental	raciądzem	raciądzami
locative	raciądzu	raciądzach
vocative	raciądzu	raciądze

Further reading

• raciądz in Polish dictionaries at PWN