recytator

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin recitātor.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɛ.t͡sɨˈta.tɔr/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -atɔr
• Syllabification: re‧cy‧ta‧tor

Noun

recytator m pers (female equivalent recytatorka)

1. (literary) reciter

   Synonym: deklamator

Declension

Declension of recytator

	singular	plural
nominative	recytator	recytatorzy/recytatory (deprecative)
genitive	recytatora	recytatorów
dative	recytatorowi	recytatorom
accusative	recytatora	recytatorów
instrumental	recytatorem	recytatorami
locative	recytatorze	recytatorach
vocative	recytatorze	recytatorzy

Derived terms

adjective

• recytatorski

 

Related terms

adjective

• recytacyjny

 

noun

• recytacja

 

verbs

• recytować
• wyrecytować
• zarecytować

 

Further reading

• recytator in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• recytator in Polish dictionaries at PWN