reformatorskość

Polish

Etymology

From reformatorski +‎ -ość. First attested in 1989.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɛ.fɔr.maˈtɔr.skɔɕt͡ɕ/
• Rhymes: -ɔrskɔɕt͡ɕ
• Syllabification: re‧for‧ma‧tor‧skość

Noun

reformatorskość f

1. quality of being a reformer (Is there an English equivalent to this definition?)

Declension

Declension of reformatorskość

	singular
nominative	reformatorskość
genitive	reformatorskości
dative	reformatorskości
accusative	reformatorskość
instrumental	reformatorskością
locative	reformatorskości
vocative	reformatorskości

Further reading

• reformatorskość in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN