reformistyczny

Polish

Etymology

From reformista +‎ -yczny. First attested in 1832.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɛˈfɔr.mistɘt͡ʂnɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔrmistɘt͡ʂnɘ
• Syllabification: re‧for‧mis‧tycz‧ny

Adjective

reformistyczny (not comparable, no derived adverb)

1. (relational) reformist (of or relating to reformism)

Declension

Declension of reformistyczny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	reformistyczny		reformistyczna	reformistyczne	reformistyczni	reformistyczne
genitive	reformistycznego		reformistycznej	reformistycznego	reformistycznych
dative	reformistycznemu		reformistycznej	reformistycznemu	reformistycznym
accusative	reformistycznego	reformistyczny	reformistyczną	reformistyczne	reformistycznych	reformistyczne
instrumental	reformistycznym		reformistyczną	reformistycznym	reformistycznymi
locative	reformistycznym		reformistycznej	reformistycznym	reformistycznych

Further reading

• reformistyczny in Polish dictionaries at PWN
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “reformistyczny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 496
• reformistyczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
• Halina Zgółkowa, editor (1994-2005), “reformistyczny”, in Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, volumes 1-50, Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, →ISBN