refulgentia
Latin edit
Etymology edit
From refulgēns (“shining back”) + -ia.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /re.fulˈɡen.ti.a/, [rɛfʊɫ̪ˈɡɛn̪t̪iä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /re.fulˈd͡ʒen.t͡si.a/, [reful̠ʲˈd͡ʒɛnt̪͡s̪iä]
Noun edit
refulgentia f (genitive refulgentiae); first declension
Declension edit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | refulgentia | refulgentiae |
Genitive | refulgentiae | refulgentiārum |
Dative | refulgentiae | refulgentiīs |
Accusative | refulgentiam | refulgentiās |
Ablative | refulgentiā | refulgentiīs |
Vocative | refulgentia | refulgentiae |
Participle edit
refulgentia
References edit
- “refulgentia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- refulgentia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.