rozdźwięk

Polish

Etymology

Deverbal from rozdźwięczeć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɔz.d͡ʑvjɛŋk/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔzd͡ʑvjɛŋk
• Syllabification: roz‧dźwięk

Noun

rozdźwięk m inan

1. dysharmonia, dissonance

Declension

Declension of rozdźwięk

	singular	plural
nominative	rozdźwięk	rozdźwięki
genitive	rozdźwięku	rozdźwięków
dative	rozdźwiękowi	rozdźwiękom
accusative	rozdźwięk	rozdźwięki
instrumental	rozdźwiękiem	rozdźwiękami
locative	rozdźwięku	rozdźwiękach
vocative	rozdźwięku	rozdźwięki

Related terms

noun

• dźwięk

 

verbs

• dźwięczeć impf, rozdźwięczeć pf

 

Further reading

• rozdźwięk in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozdźwięk in Polish dictionaries at PWN