rozporządzanie

Polish

Etymology

From rozporządzać +‎ -anie.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔs.pɔ.ʐɔnˈd͡za.ɲɛ/
• Rhymes: -aɲɛ
• Syllabification: roz‧po‧rzą‧dza‧nie

Noun

rozporządzanie n

1. verbal noun of rozporządzać

Declension

Declension of rozporządzanie

	singular
nominative	rozporządzanie
genitive	rozporządzania
dative	rozporządzaniu
accusative	rozporządzanie
instrumental	rozporządzaniem
locative	rozporządzaniu
vocative	rozporządzanie

Further reading

• rozporządzanie in Polish dictionaries at PWN