runcinus
Latin edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Ultimately likely from Proto-Germanic *hrussą.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /runˈkiː.nus/, [rʊŋˈkiːnʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /runˈt͡ʃi.nus/, [run̠ʲˈt͡ʃiːnus]
Noun edit
runcīnus m (genitive runcīnī); second declension (Medieval Latin)
Declension edit
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | runcīnus | runcīnī |
Genitive | runcīnī | runcīnōrum |
Dative | runcīnō | runcīnīs |
Accusative | runcīnum | runcīnōs |
Ablative | runcīnō | runcīnīs |
Vocative | runcīne | runcīnī |