Veps edit

Etymology edit

From Proto-Finnic *süntüdäk.

Verb edit

sünduda

  1. to be born
  2. to arise, to emerge
  3. to come from, to originate

Inflection edit

Inflection of sünduda (inflection type 1/ujuda)
1st infinitive sünduda
present indic. sündub
past indic. sündui
present
indicative
past
indicative
imperative
1st singular sündun sünduin
2nd singular sündud sünduid sündu
3rd singular sündub sündui sündugaha
1st plural sündum sünduim sündugam
2nd plural sündut sünduit sündugat
3rd plural sündudas
sünduba
sünduiba sündugaha
sing. conneg.1 sündu sündund sündu
plur. conneg. sündugoi sündunugoi sündugoi
present
conditional
past
conditional
potential
1st singular sünduižin sündunuižin sündunen
2nd singular sünduižid sündunuižid sünduned
3rd singular sünduiži sündunuiži sünduneb
1st plural sünduižim sündunuižim sündunem
2nd plural sünduižit sündunuižit sündunet
3rd plural sünduižiba sündunuižiba sünduneba
connegative sünduiži sündunuiži sündune
non-finite forms
1st infinitive sünduda
2nd infinitive 3rd infinitive
inessive sündudes inessive sündumas
instructive sünduden illative sündumaha
participles elative sündumaspäi
present active sündui adessive sündumal
past active sündunu abessive sündumat
past passive sündudud
1 In imperative: used only in the second-person singular. The plural form is used with other persons.

Derived terms edit

References edit