sakaðr

Old Norse

Etymology

Past participle of saka (saka +‎ -aðr).

Adjective

sakaðr

1. scathed, damaged
2. guilty

Declension

    Strong declension of sakaðr

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	sakaðr	sǫkuð	sakat
accusative	sakaðan	sakaða	sakat
dative	sǫkuðum	sakaðri	sǫkuðu
genitive	sakaðs	sakaðrar	sakaðs
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	sakaðir	sakaðar	sǫkuð
accusative	sakaða	sakaðar	sǫkuð
dative	sǫkuðum	sǫkuðum	sǫkuðum
genitive	sakaðra	sakaðra	sakaðra

    Weak declension of sakaðr

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	sakaði	sakaða	sakaða
accusative	sakaða	sǫkuðu	sakaða
dative	sakaða	sǫkuðu	sakaða
genitive	sakaða	sǫkuðu	sakaða
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	sǫkuðu	sǫkuðu	sǫkuðu
accusative	sǫkuðu	sǫkuðu	sǫkuðu
dative	sǫkuðum	sǫkuðum	sǫkuðum
genitive	sǫkuðu	sǫkuðu	sǫkuðu

Descendants

• Norwegian Nynorsk: saka

Verb

sakaðr

1. past participle of saka

References

• sakaðr in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.