scriniarius
Latin
editEtymology
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /skriː.niˈaː.ri.us/, [s̠kriːniˈäːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /skri.niˈa.ri.us/, [skriniˈäːrius]
Noun
editscrīniārius m (genitive scrīniāriī or scrīniārī); second declension
Declension
editSecond-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | scrīniārius | scrīniāriī |
Genitive | scrīniāriī scrīniārī1 |
scrīniāriōrum |
Dative | scrīniāriō | scrīniāriīs |
Accusative | scrīniārium | scrīniāriōs |
Ablative | scrīniāriō | scrīniāriīs |
Vocative | scrīniārie | scrīniāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms
editReferences
edit- “scriniarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- scriniarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.