septemviratus
Latin
editEtymology
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /sep.tem.u̯iˈraː.tus/, [s̠ɛpt̪ɛmu̯ɪˈräːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /sep.tem.viˈra.tus/, [sept̪emviˈräːt̪us]
Noun
editseptemvirātus m (genitive septemvirātūs); fourth declension
- septemvirate (rank or office of a septemvir)
Declension
editFourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | septemvirātus | septemvirātūs |
Genitive | septemvirātūs | septemvirātuum |
Dative | septemvirātuī | septemvirātibus |
Accusative | septemvirātum | septemvirātūs |
Ablative | septemvirātū | septemvirātibus |
Vocative | septemvirātus | septemvirātūs |
References
edit- “septemviratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- septemviratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.