sigila
Latin edit
Noun edit
sigila
References edit
- sigila in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
Romanian edit
Etymology edit
Borrowed from Latin sigillare or Italian sigillare.
Verb edit
a sigila (third-person singular present sigilează, past participle sigilat) 1st conj.
- (transitive) to seal something
Conjugation edit
conjugation of sigila (first conjugation, -ez- infix)
infinitive | a sigila | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | sigilând | ||||||
past participle | sigilat | ||||||
number | singular | plural | |||||
person | 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |
indicative | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
present | sigilez | sigilezi | sigilează | sigilăm | sigilați | sigilează | |
imperfect | sigilam | sigilai | sigila | sigilam | sigilați | sigilau | |
simple perfect | sigilai | sigilași | sigilă | sigilarăm | sigilarăți | sigilară | |
pluperfect | sigilasem | sigilaseși | sigilase | sigilaserăm | sigilaserăți | sigilaseră | |
subjunctive | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
present | să sigilez | să sigilezi | să sigileze | să sigilăm | să sigilați | să sigileze | |
imperative | — | tu | — | — | voi | — | |
affirmative | sigilează | sigilați | |||||
negative | nu sigila | nu sigilați |
Spanish edit
Verb edit
sigila
- inflection of sigilar: