simplifiera
French edit
Verb edit
simplifiera
Swedish edit
Etymology edit
Borrowed from Medieval Latin simplificāre. Cognate of French simplifier, German simplifizieren. First attested in 1769.
Verb edit
simplifiera (present simplifierar, preterite simplifierade, supine simplifierat, imperative simplifiera)
Conjugation edit
Conjugation of simplifiera (weak)
Active | Passive | |||
---|---|---|---|---|
Infinitive | simplifiera | simplifieras | ||
Supine | simplifierat | simplifierats | ||
Imperative | simplifiera | — | ||
Imper. plural1 | simplifieren | — | ||
Present | Past | Present | Past | |
Indicative | simplifierar | simplifierade | simplifieras | simplifierades |
Ind. plural1 | simplifiera | simplifierade | simplifieras | simplifierades |
Subjunctive2 | simplifiere | simplifierade | simplifieres | simplifierades |
Participles | ||||
Present participle | simplifierande | |||
Past participle | simplifierad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. |