skógur
Faroese edit
Etymology edit
From Old Norse skógr, from Proto-Germanic *skōgaz.
Noun edit
skógur m (genitive singular skógar, plural skógar)
Declension edit
m12 | Singular | Plural | ||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | skógur | skógurin | skógir | skógirnir |
Accusative | skóg | skógin | skógir | skógirnar |
Dative | skógi | skóginum | skógum | skógunum |
Genitive | skógar | skógarins | skóga | skóganna |
Synonyms edit
Icelandic edit
Etymology edit
From Old Norse skógr, from Proto-Germanic *skōgaz. Cognate with Danish skov.[1]
Pronunciation edit
Noun edit
skógur m (genitive singular skógar, nominative plural skógar)
Declension edit
declension of skógur
Derived terms edit
- frumskógur
- regnskógur
- skógarbjörn
- skógarhögg
- skógi vaxinn (wooded, forested)
- skóglaus
- skógrækt
References edit
- ^ “skógur” in: Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)